Şeb-nem gibi saçılsun koñ eşk-i firâvânum

Şeb-nem gibi saçılsun koñ eşk-i firâvânum

Güller gibi açılsun tek gonca-i handânum

Ben âb-ı revân itmek cân üzre gözüm yaşın

Tek meyl-i kenâr itsün ol serv-i hırâmânum

Yâd-ı ser-i zülfüñle gülzâr-ı dil ü cânda

Sünbüller ider peydâ efkâr-ı perişânum

Câm-ı mey-i ‘ işretdür ‘ aşkuñda dil-i pür-hûn

Şem’ -i şeb-i vuslatdur dâg-ı dil-i süzânum

Sen gül gibi gülşende gülmekde açılmakda

İñler kafes-i tende mürg-i dil-i nâlânum

Nâz uyhusına varmış ‘ âlemden olup fârig

Âdem mi görür şimdi ol gözleri mestânum

Döksün güher-i eşki Bâkî reh-i kûyuñda

Mahsûl-i dil ü dîde hep yoluña sultânum