Çün sana gönlüm mübtela düştü

Çün sana gönlüm mübtelâ düştü Derd ü gam bana aşinâ düştü

Zühd ü takvâ'ya yar idim evvel Âşk ile benden hep cüdâ düştü

Vaiz eydür gel aşkı terk eyle Bendeyim sabrım bi-vefâ düştü

Nice terk etsin aşkı şol aşık Ana karşı sen mehlikâ düştü

Vechini görsem dağılır aklım Zülfün ana çün muktedâ düştü

Kim seni buldu, kendi yok oldu Vaslına ey dost can bahâ düştü

Aşka uşşâkın davet etmişsin Can kulağına ol sedâ düştü

Bu Niyâzî'nin hiç vücudunda Zerre komadı hep yakâ düştü