Çün gayre bahmadı gözüm iy Hak behîc-bâb

Çün gayre bahmadı gözüm iy Hak behîc-bâb

N’eyçündür aña pes kamu bu derd-ile azâb

Işk odı yüregümde dutışup yanar müdâm

Anuñ-çun oldı gözlerüm ucdan uca kebâb

Her-dem nisâr itmege yâruñ hayâline

Bahreyni gözümüñ döker uş lü’lü-yi hoş-âb

Gözüm kara gün itdi baña lîki n’idelüm

Ter-dâmenüñ hatâsına âdet degül hitâb

Gözüm diyü ciger kan-ıla bislenen kişi

Düşürdi şem bigi yüregüme derd ü tâb

Gözlerümüñ gurâbı meger bûm oldı kim

Nûrından ider ay-ıla günüñ uş ictinâb

Derd-ile şem bigi erisem aceb

Kim toludur içüm ü taşum âteş-ile âb

Bu huşk-sâl içinde ki düşmişdür Ahmedî

Yanardı gözlerinden irişmese feth-i bâb

Deryâ-yı fazl ola tolu dürr-i giran-baha

Her kim bu bahrda diye uşbu söze cevâb