Âşık ol yârı hacâlet çekmeden kaçup sever

‘Âşıḳ ol yârı ḫacâlet çekmeden ḳaçup sever

Tâ ebed derd-i firâḳat çekmeden ḳaçup sever

İntiẓârı yek işâret çekmeden ḳaçup sever

Ola mı hergiz beşâret çekmeden ḳaçup sever

Ḥâṣıl-ı kelâm ḫasâret çekmeden ḳaçup sever

Ey ḳılan da‘vâ-yı merdân ḳılmayasın hîç maḳâm

Ol fenâ-ender-fenâ ḳalmaya hergiz nik ü nâm

Maḥv olursañ ‘aşḳa küllî varlıġıñ ḥaḳdur tamâm

Yâr-ıla kim yâr olur görmez dinür ḥaşr ü ḳıyâm

Neylesün ‘âşıḳ ḳıyâmet çökmeden ḳaçup sever

Âşıḳ-ı merdâne Ḥaḳdan ġayrıya dil virmeye

Dü cihânıñ sevgüsi ḳalbine anuñ girmeye

Aşḳa fermân olmayan böyle selâmet görmeye

Ḳanḳı dilde derd-i yâr olsa melâmet irmeye

Gelmesün diyü ḳasâvet çekmeden ḳaçup sever

Âşıḳ oldur mürşid-i kâmilden ayırmaz gözini

Ṣad hezârân biñ belâ gelse çevirmez yüzini

Neylesün Mecnûn olup Leylîye virmiş özini

Vuṣlat-ı yârıñ elinden hîçe ṣatmış nâzını

Görmeyem diyü melâmet çekmeden ḳaçup sever

Ârife dirler cihânda sevdügin bulmuş niçün

Vaḥdetiñ deryâsına baḥrî olup ṭalmış niçün

Âşıḳ-ı bî-çâre derdine devâ ḳılmış niçün

Didiler Ümmî Sinân maḥbûba yâr olmış niçün

Olmaya âḫır nedâmet çekmeden ḳaçup sever