Âteş-i hicrinle cân durmaz figâna başlar

Kaynayıp akar ol âteşle gözümden yaşlar

Zerresi zâhir olaydı ger beni yakan odun

Âlemi uçdan uca yakaydı hep âteşler

Harfe savta dokunaydı bu inildim şemmesi

İnler idi yer ü gök dağlar ile hep taşlar

Âteşim yaşım inildim cân içinde gizlidir

Zâhirimde yok içimde hâsıl oldu başlar

Bî-kesem bu âlem içre sırrıma yok mahremim

Bilmedi derdim benim ne kavm ü ne kardaşlar

Hâlime hâldaş olup hem sırrıma sırdaş olan

Cümle dağıldı başımdan kalmadı hâldaşlar

Mahv-ı sırfa düşdü çün dil bunda ben oldum garîb

Yalnız kaldım tükendi kalmadı yoldaşlar

Vech-i mutlak günde yüz bin çehreden yüz gösterir

Yerde gökde anı yazar cümleten nakkâşlar

Nicesi tâkat getirsin ana karşı Mısrî kim

Adın işitmekle düşdü halka bu savaşlar

Son Yazılar