Âh kim bu göñül hümâsı

Âh kim bu göñül hümâsı

Havâlara pervâz ider

Gâhî ḳonar bir ṣaḥrâya

Gâhî ḳonmaġa nâz ider

Gâhî gider seyyâh olur

Cümle cihâna şâh olur

Ne kendinden âgâh olur

Ne baña keşf-i râz ider

Gâhî düşer ḫâristâna

Meyl ider bâġ u bûstâna

Gâhî gelür gülistâna

Gül ‘aşḳından feryâẕ ider

Gâhî bir ġuṣṣaya ṭalar

Göñül gümân-ıla ṭolar

Gâhî cümle ġamı siler

Güldürüp beni şâẕ ider

Gâhî bir ister sevdügin

Bilmez olur n’işledügin

Gâhî gelüp ne didügin

Ṭurup fikr-i dırâz ider

Gâhî dünyâya el ḳaṭar

Ṭopṭolu ḥırs-ıla baṭar

Gâh fenâya yüz ṭuṭar

Cümle varın ‘ıvâż ider

Gâhî eser yiller gibi

Gâhî ṭaşar seller gibi

Gâh açılur güller gibi

Vücûdum bahâr yaz ider

Gâhî aḳar gözüm yaşı

Yanar yüregim âteşi

Bencileyin böyle işi

Var ise belki az ider

Ümmî Sinânıñ yâ Ġani

Bildim ki çoḳdur ‘iṣyânı

Baġışlasın diyü seni

Dergâhıña niyâz ider