Yılda bir açılup ancak şen olur bâgda gül

Yılda bir açılup ancak şen olur bâgda gül

Kanı ol gonca-i handân gibi şûh u şengül

Nakşlar bagladı nev-rûz hevâsında çemen

Eylesün hûb edâlarla terennüm bülbül

Ruhlaruñdur gül-i ter gonca leb-i mey-gûnuñ

Saña meyl itdi göñül bana gerekmez gül ü mül

Kendü başında degül mi niçün ol meh bilmez

Dil-i miskîne ne bend eyledügin ol kâkül

Dûd-ı âhın yine Bâkî şerer-âlûd itdi

Yâre ‘ arz eyledi bir dâne zer-efşân sünbül