Yâ Rabbenâ ferd ü aḥad nice yuna yüz ḳarası
Luṭf idüben eyle meded senüñ eliñde çâresi
Nefsim baña olmadı yâr çün eydürem âh ile zâr
Hîç ögüdüm ḳılmadı kâr Allâh işin oñarası
Baġladı ḥırṣa özümi ḳapladı ġaflet gözümi
Udlı düşürdi yüzümi oldum anuñ âvâresi
İblîs gelüp tedbir ide ḫannâs ile el bir ide
Ya‘nî ki Ḥaḳdan dûr ide ister beni aparası
Nefs yoluma ṭuzaḳ ḳurar ol beni yolumdan ırar
Yâ Rab elinden sen ḳurtar oldum anuñ mekkâresi
Aḳl-ı ma‘âş dir işlesem nefs-i ma‘âş dir ki yesem
Ḥırṣ eydür ki şöyle ḳosam özge cidâldur arası
Aḳl-ı ma‘âd eydür benüm ṭâ‘at-ıla geçse günüm
Nefs-i ma‘âd eydür aña ben râżıyam ne çâresi
Aḳl u rûḥânî dir cihân nemdür benüm kevn ü mekân
Gel baña dôstdan vir nişân oldum anuñ sükâresi
Aḳl u sırdan gelür ḫaber ḳılsam derûnîden sefer
Maḥv u ġarḳa bulsam ẓafer ḳalmasa aġı ḳarası
Bunca sürdi ḥüküm beni ne düni bildüm ne güni
Ḳanḳısına fermân olam yoḳdur mecâlüm varası
Ben bu işe ḥayrân iken bunca nâra giryân iken
Âvâre sergerdân iken irişdi ‘aşḳ cân pâresi
Gördi vücûdum pür-cidâl el virmedi ṣabra mecâl
Ḳurdı hümâyûn köşk ü taḫt çalındı kös naḳḳâresi
Sürdi ḥüküm her kûşeye ya‘nî çürük endîşeye
Bir kisveden baş çıḳartdı bir oldı yüz biñ pâresi
Ḳalmadı ġayrı iḳtiżâ cümlesi itdi el-vedâ‘
Ḳamu varın yaḳdı oda oñdı yürekde yâresi
Sulṭân eyleye bu cânı ya‘nî ki rûḥ-ı insânı
Ḥükm eyleyüp devr-i zamân açıldı ḫoş settâresi
Ümmî Sinânı gör yine ḳalmadı baş-ıla câna
Aşḳ-ıla ṭaldı ‘ummâna gözleñ neler çıḳarası
コメント