Sır hümâsı pervâz idüp sırru’llâha irdi yine

Sır hümâsı pervâz idüp sırru’llâha irdi yine

Maḥabbeti niyâz idüp ‘aşḳu’llâha irdi yine

Ḥaḳîḳatıñ nihâyeti neydügini bilmek içün

Ḳodı cânı ‘aḳlı göñli ‘ilmu’llâha irdi yine

Ma‘rifetiñ lübbidür bu kâmil insân ġıdâsıdur

Añlar-ısañ mu‘ammâyı ṣarfu’llâha irdi yine

Her kemâliñ leẕẕetiniñ ḥaḳîḳatın anda bulup

Terk idüp ġayrı varlıġı keşfu’llâha irdi yine

Nûr-ı siyâhıñ neydügin añlayanadur sözümüz

İzzim celâlim didügi ẓıllu’llâha irdi yine

Dilimdeki ism-i ẕâtıñ müsemmâsıdur gördügüm

Be va’llâhi inânursañ hüva’llâha irdi yine

Ben bu sırrı söylemekden söylemesem ḫôş yeg-idi

İḫtiyârım elde degül maḥvu’llâha irdi yine

Ser göziyle görenlere çoḳ degüldür sözüm benüm

Aydan günden ‘ayân oldı sırru’llâha irdi yine

Ẕât-ı ḥaḳâyıḳ didügüm ḥaḳîḳatıñ esfelidür

Sırdan öte sır denilen kenzu’llâha irdi yine

Nûr-ı ‘amâ menziline ḳonup göçen ‘ayân bilür

Görmeyene gümân gelür nûru’llâha irdi yine

Ümmî Sinân eydür bu sır vuṣlatınıñ pertevidür

Söyledügüm ‘aceblemeñ vaṣlu’llâha irdi yine