Sûfîyim halk içinde tesbih elimden gitmez

Dilim ma’rifet söyler gönlüm hiç kabûl etmez

Boynumda icâzetim riyâ ile tâatım

Endişem ayrık yerde gözüm yolum gözetmez

Söylerim ma’rifeti sâluslanırım katı

Miskinliğe dönmeye gönlümden kibir gitmez

Hoş dervîşim sabrım yok dilimde inkârım çok

Kulağımdan gireni hergiz içim işitmez

Âlem çıraktır sadır gönlüm bunu gözetir

N’ideyim Hak korkusu hergiz içimden bitmez

Görenler elim öper tac u hırkama bakar

Şöyle sanırlar beni zerrece günah etmez

Dışımda ibâdetim sohbetim hoş tâatım

İç pazarda gelince bin yıllık ayyar etmez

Görenler sûfî sanır selâm verir utanır

Onca iş koparaydım eleriben güç yetmez

Dışım derviş içim boş dilim tatlı sözüm hoş

İllâ ettiğim işi dînin değşiren etmez

Yunus eksikliğini Allah’ına arz eyle

Onun keremi çoktur sen ettiğin ol etmez

Yûnus

Son Yazılar