Subh-dem bülbül niyâz itdükçe geldi nâze gül

Subh-dem bülbül niyâz itdükçe geldi nâze gül

Râz-ı ‘ aşkı der-miyân itdi açıldı tâze gül

Oldı sahn-ı bâgda peydâ gül-efşânlar yine

Hâsılı döndi çemen bezminde âteş-bâze gül

Uymadı bir gün hevâ-yı bülbül-i şûrîdeye

Meyl ider dâ’im nesîm-i subh ile pervâze gül

Bir yire cem’ eylemiş evrâk-ı nâz u şîveyi

Rişte-i cânından itmiş bülbülüñ şîrâze gül

Göklere irgürdi Bâkî gulgul-i ‘ aşkuñ senüñ

Salmadın rûy-ı zemîne hüsn ile âvâze gül