Senüñ zâtıñ kılur ârzû göñül çaġlar akar ey Şâh

Senüñ ẕâtıñ ḳılur ârzû göñül çaġlar aḳar ey Şâh

Fırâḳıñdan gözüm yaşı gehî ḳanlar döker ey Şâh

Konar derdiñ gelür câna yanar mı ya‘nî pervâne

Aceb bu ḥasretiñ beni niçe bir dem yaḳar ey Şâh

Gelür ‘aşḳıñ ṭutar meydân baña ‘âlem olur zindân

Ḳonar başımda bir sevdâ beni alur ṣatar ey Şâh

Ki ḥayret baḥrı cûş eyler beni ol demde nûş eyler

Düşer cânım ol ‘ummâna kenârından çıḳar ey Şâh

Ṭolar ḳalb sırr-ı envârdan gelür ilhâm alur sırdan

Göñül mülkinde cân dili mu‘ammâlar çatar ey Şâh

Yaḳınam didüñ uş benden yaḳınsın bilmişem benden

Ya bu ḥasret ya bu firḳat gelür nerden biter ey Şâh

Sinân Ümmîye bir dermân eger irmezse ẕâtıñdan

Nic’itsün n’eylesün n’itsün ‘aẕâbıñdur çeker ey Şâh