Sabâ ki dest ura ol zülfe müşk-i nâb kokar

Açarsa ukde-i pîrâhenin gül-âb kokar

Ne berk-i güldür o leb çiğnesem şeker sanırım

Ne goncadır o dehen koklasam şarâb kokar

Aceb ne bezmde şeb-zindedâr-ı sohbet idin

Henüz nergis-i mestinde bûy-ı hâb kokar

Nikâb ile göremezken biz onu vâ-hayfâ

Rakîb o gerden-i simîni bî-nikâb kokar

O ten ki hâk ola aşkın güdâz-ı sûzundan

Biten giyâhı dem-i haşre dek kebâb kokar

Seni meger ki gül-efsûn-ı nâz terletmiş

Ki sîb-i gabgabın ey gonca-leb gül-âb kokar

Nedîm sen yine maʿnî-şikâflıkda mısın

Ki nevk-i tîğ-ı kalem hûn-ı intihâb kokar

Nedîm

Son Yazılar