Ruhuñ âteş hat u hâlüñ bahûr-ı misk ü anberdür

Ruhuñ âteş hat u hâlüñ bahûr-ı misk ü anberdür

Ham-ı zülf-i siyâhuñ halka halka dûd-ı micmerdür

Benüm dûd-ı kebûd-ı nâr-ı âhum başdan aşmışdur

Senüñ zülf-i siyâhuñ ayaguñla bas ber-â-berdür

Düşüp ol kadd-i bâlâdan döşenmiş hâk-i râh üzre

Mu’anber zülfi gûyâ sâye-i serv ü sanavberdür

Göñül tîg-i müjeñden yüz çevürmez ey gözi âhû

O bir şemşîr-i bürrâna varur şîr-i dil-âverdür

Zer-i hâlis gibi rengîn olup gitmekde eş ’ âruñ

Elüñde hâme ey Bâkî meger kibrît-i ahmerdür