Ruhsâruna cânâ düşer ol sünbül-i gül-pûş

Ruhsâruna cânâ düşer ol sünbül-i gül-pûş

Zîbâ yaraşur hak bu ki ol hâl-i binâ-gûş

Bir câm ile yâd itse eger sâkî-i meclis

Eylerdi gönül gussa-i devrânı ferâmûş

Tâ haşr güni göz yuma şâhum dü cihândan

Bir gice seni hâbda kim itse der-âgûş

Öykündi meger kim dehen-i tengüne gonce

Bir sille urup agzına bâd eyledi hâmûş

Çıkmazdı bu denli dür-i nâ-yâb kenâra

Yahyâ'nun eger bahr-i dili eylemese cûş