Oldı yüzüñüñ hayâsından eriyüben gül âb

Oldı yüzüñüñ hayâsından eriyüben gül âb

Nergisüñüñ hasretinden gözlerüm toldı gül-âb

Akl-ıla kimse bilemez yüzüñüñ mâhiyyetin

Şem-ile nice biline vü bulına âfitâb

Bir hayâle râzı olmışdur cemâlüñden gözüm

Âh idem kim harâm oldı bu gözlerüme hwâb

Saçlaruñuñ ukdesi aklumı kılmışdur esîr

Gözlerüñüñ fitnesi göñlümi itmişdür harâb

Dahdı saçuñ mâhı bedrüñ boynına müşgîn kemend

Saldı zülfüñ âfitâbuñ yüzine anber-nikâb

Devlet-i bâkî senüñ ışkuñdur u bâkî fenâ

Şerbet-i şâfî senüñ derdüñdür ü bâkî serâb

Ahmedî yâri gerekse varlıguñ terk eylegil

Yâr-ıla sinüñ arañda var-ısa sensin hicâb