Ol şeh-i hüsnüñ gözi üzre bakanlar kaşına

Sâye-i perr-i hümâ düşmiş sanurlar başına

Gayrıdan hâlî anuñ’çün eyledüm dil hânesin

Tâ senüñ raht-ı gam-ı ‘ aşkuñ içine taşına

Sûret-i zîbâya meyl itsem baña ta’ n eyleme

Var sü’ âl it böyle dil-keş nakş iden nakkâşına

Bâde-i ‘ aşka vücûdı câmesin rehn itdi Kays

Âferînler ol melâmet bezminüñ kallâşına

Şöyle aglar merdûm-i çeşmüm ki gark itdi özin

Gûyiyâ bir tıfldur ol şimdi girdi yaşına

Meclis-i cânâneye sâkî çog alsun bâdeyi

Başka bir desti gerek zîrâ rakîbuñ başına

Nakş-ı hüsnüñ kimse Bâkî gibi tasvîr itmeye

Safha-i eş ’ ârda anca kalemler âşina

Son Yazılar