Ol zaman kim ben ol Dost'tan ayrı düştüm oldum ırak

Ol zaman kim ben ol Dost'tan ayrı düştüm oldum ırak

Hasret ü derd ü ah ile çok ağladım tuttum firak

İstedim yedi iklimi ne Rum'u kodum ne Şam'ı

Gezdim yürüdüm temamı başım açık yalın ayak

Yer mi kodum istemedik adem mi kodum sormaduk

Aç ve susuz halvetlede zari kılur idim yavlak

Kimse halim bilmez idi derde derman kılmaz idi

Derdim kime söyler isem der idi bana ahmak

Derdim benim ol yar idi alem bana ağyar idi

Gözüm yaşı revan olup akardı sanki bir ırmak

Derdim bulam mı ben anı komuştum ortaya canı

Her kim görür ise beni delidür der idi mutlak

Ne uslu ne delü idim ne diri ne ölü idim

Dost fikriyle dolu idim endişem Dost idi ancak

Dost Dost deyu gider idim Dost kandedir sorar idim

Dost haberin verenlere iderdim yüzümü toprak

İsteyürek buldum eri gerçek ere sordum yari

Didi yeter ettin zari Dost sendedir sen sana bak

Yürü halvet eyle seni senden zerre koma seni

Senden gidericek seni Dost sende edüben durak

Tutdum ol erin sözünü çevirdim benden yüzümü

İzledim kendi özümü benden bana göründü Hak

Gördüm alem Dost'tan dolu geldi bana der ol ulu

Var imdü sen şimden gerü sen ben defterin oda yak

Yaktım oda defterleri terk ettim ol tertipleri

Gördüm ki key hicap imiş aşıklara bu kara ak

Geçtim bu akdan karadan ikiliği sürdüm aradan

Birliğe yetdüm Dost ile birlikte okudum sebak

Eşrefoğlu Rumi gibi bu yola gerçek isen

Ta aşıklar arasında sana da dirler sadak

Bilesin bu muammayı yermeyesin yoksul bayı

Bir bakasın hass'a amma'a tutmayasın kimseye tak