Nakş-ı gül seyr it çemende savt-ı bülbül diñle gel

Nakş-ı gül seyr it çemende savt-ı bülbül diñle gel

Şimdi savt u nakşdur ‘ ayş ehline sâlih ‘ amel

Başladı gülşende mürg-i hoş-nevâ nev-rûzdan

Şâh-ı gül bezminde taksîm itdi bir garrâ gazel

Nazenîn ebrûlaruñ hakkâ ki kılmış kıl kalem

Hüsnüñi şol dem ki tasvîr itmiş üstâd-ı ezel

Nâfe-i müşgîn-i zülfinden haber sor Çîne var

Ey sabâ geşt ü güzâr it kâ’ inâtı turma yil

Câm-ı mey sun sâkıyâ bir pâre gelsün cânumuz

Bî-mecâl olduk gam-ı dehr ile öldürdi kesel

Üstümüzden yil gibi geçsün sabânuñ himmeti

İstemezse irdügin ol serv-i sîm-endâma el

Bâkıyâ ser-levha-i eş ’ ârı tezhîb eyle kim

Müşkilüñ lutf-ı şehenşâh itdi altun gibi hal