Mübtelâ oldı göñül câm-ı şarâb-ı nâba

Mübtelâ oldı göñül câm-ı şarâb-ı nâba

Âh kim zevrak-ı dil düşdi yine gird-âba

Ser-i zülfüñde iken çeşmüñe meyl itse göñül

Beñzer ol tıfla varur evvel-i şebden hv âba

Ser-i zülfiyle çeker kendüye ser-keşleri yâr

Ne kadar saht kemân olsa urur kullâba

Kûyuña gayrıları çekse rakîb-i har-tab’

Seyl-i eşkümle döner kadd-i dü-tâ dûlâba

Tâk-ı ebrû-yı nigârı göreli ey Bâkî

Ser-fürû kılmadı ‘ aşk ehli dahı mihrâba