Mest ü hayrân ister iseñ bak gözinden bellüdür

Mest ü ḥayrân ister iseñ baḳ gözinden bellüdür

Ṭoġrı kerbân ister iseñ ṣor izinden bellüdür

Nûr-ı îmân berḳı urup yüzinden envâr ṣaçar

Kâmil insân ister iseñ beñizinden bellidür

Ṣanasın kim her kelâmı la‘l ü mercândur dizer

Ârife yâr olmaġa diñle sözinden bellüdür

Şol kişiniñ ‘aḳlı vardur aġzınıñ dadın bilür

Elini şol aşa ṣunmaz kim ṭuzından bellüdür

Ehl-i zerḳıñ ḥîlesinden ġâfil olma gey ṣaḳın

Yeyüp içdügi ḥarâmdur boġazından bellidür

Ma‘rifet ḳamışı dadın bilmeyenden ḳıl ḥaẕer

Dem-be-dem yeşil ḳabın yir, cevizinden bellüdür

Ehl-i küfrüñ ḳaç yanından ṣoḥbet itme fâriġ ol

Ḥaḳḳa bâṭıldur deyüben ġarażından bellüdür

Her sözi bir zehr-i mârdur uġrasa baġrıñ biçer

Câhili söyletme hemân gör yüzinden bellüdür

Cehl ü ẓulmet ḳaplamışdur müdde‘îniñ ḳalbini

Ḥaḳ kelâmı ṭoġrı gelmez geñizinden bellüdür

Aṣlı esfel ṭopraġınıñ balçıġıdur münkiriñ

Açma râzıñ yoḳla gör evvel özinden bellüdür

Âlim ü ‘âmil naṣîḥat ehli olan kişiler Ḫalḳı

Ḥaḳḳa da‘vet eyler âvâzından bellüdür

Mest ü ḥayrân ‘âşıḳıñ yolında ḳurbân eyle cân

Ṭut ḳulaġıñ Ḥaḳḳ eşiginde nâzından bellüdür

Ehl-i ḳâliñ ḳalbi çigdür anuñ-içün ḳan döker

Bir vilâyet nevbahâr olsa yazından bellüdür

Degme kimse menṣûb olup erlik aşın yiyemez

Ṭâli‘in ṭut kişiniñ gör yıldızından bellüdür

Bu Sinân Ümmîyi tevḥîd ḫâke yeksân eylemiş

Esdigince bâd-ı ‘aşḳıñ yol tozundan bellüdür