Meger zülfüñe irdi subh-dem bâd

Meger zülfüñe irdi subh-dem bâd

Ki kıldı yir yüzini rahmet-âbâd

Lebüne g‹ncai benzer didiler

Anuñ-çun böyle handân-durur şâd

Yüzüñ odından âyîne erimez

Aceb mi sath-rû oldı-sa pûlâd

Lebüñ şavkına ne gam cân virürsem

N’ola Şîrîn yolında ölse Ferhâd

Diler ne cân koya vü ne dil ü dîn

Gözüñ bu fitneye kim urdı bünyâd

Yoluñda çünki ömrüm yile vardı

Ne assı itdügüm ney bigi feryâd

Gözüñ vasfında işiden Ahmedînüñ

Sözin dir kim zihî câdû-yı üstâd