Kimse bilmez ahvâlımı ‘aşk-ıla yâr olan bilür

Kimse bilmez aḥvâlımı ‘aşḳ-ıla yâr olan bilür

Yedi iḳlîm dört köşeye ḥikmet-ile ṭolan bilür

İnceden ince bir sırdur añlayan bir ile birdür

Üç ḥurûfuñ dört kitâbıñ ma‘nisini bilen bilür

Ayn ‘ayân eyler Ḥaḳḳı şîn şarâbın ṣunar sâḳi

Ḳâf ḳanâ‘at ḳapusında ṭurup secde ḳılan bilür

İki elif iki nûnuñ bir sîniñ ma‘nisi olan

Sırr iline sulṭân olur ölmezden öñ ölen bilür

Eyü âdem olan kişi Ḥaḳ yolında ‘adem gerek

Elif-ile mîmiñ dâlıñ terkîbini silen bilür

Yidi yirden ṭoḳuz gökden ötesin seyr ider sâlik

Bunı böyle görenlere söylemedüm yalan bilür

Bu cânıñ irdügi ẕevḳı ne bilsün görmeyen kimse

Ümmî Sinânıñ aḥvâlın baḥr-ı ‘aşḳa ṭalan bilür