Kim çeker yasını ey dil o kemân-ebrûnuñ

Kim çeker yasını ey dil o kemân-ebrûnuñ

Kim görür ya tozını ol hat-ı ‘ anber-bûnuñ

Gözümüñ kañlu yaşı devlet-i ‘ aşkuñda şehâ

Aynına almaz olupdur akışın Ceyhûnuñ

Ehl-i diller geçinür hâk-i mezelletde zelîl

Gün gibi evc-i felekde yiri her bir dûnuñ

Başdan mürg-i ‘ akıl uçmaz idi başından

Tıfllar üstine taş atmasalar Mecnûnuñ

Döne döne anı zâr itmez idi âhum eger

Bâkî çarhına tokunmasa idi gerdûnuñ