Kes elin ey dil cihânıñ kılmasun ‘ukbâ ziyân

Kes elin ey dil cihânıñ kılmasun ‘uḳbâ ziyân

Ḳaṭ‘ it ‘uḳbânıñ elin kim bâṭınıñ ola beyân

Bâṭınıñdan geçmeyince sır saña olmaz ‘ayân

Şâhidim Ḳur’ân-ı a‘ẓam küllü men ‘aleyhâ fân

Bil senüñ ḳalbiñde Ḥaḳdan ġayrı ṣuret ḳalmaya

Dil fenâ vü ger beḳâ naḳşına mâ’il olmaya

Berzaḫ ili bâṭınından geç ki ḥâ’il olmaya

Bî-nişân u lâ-mekân taḫtında bâḳî ḳala cân

Ḳaṣr u ḳubbe ḫaymeniñ bilsem ki mi‘mârı nedür

Cennet-i a‘lâ vü ġılmânıñ ya timârı nedür

Cümlesi peydâ’-i lâdan yâ bunuñ varı nedür

Kim ki bu sırdan ḫaber bilmez diye vâ-ḥasretân

Zâhidâ sen ‘ilm-i Ḥaḳḳı tevḥîdi ‘irfânda gör

Dürr-i a‘ẓam ister-iseñ ḥaddi yoḳ ‘ummânda gör

Geç bu ṣûret naḳşını gel ma‘ni’-i Ḳur’ânda gör

Gör nedür aṣl-ı selâmet gör nedür ‘ayn-ı îmân

Bil şerî‘atla ṭarîḳat ma‘nevî aḫlâḳıdur

Ma‘rifetle yâ ḥaḳîḳat ‘âşıḳıñ ezvâḳıdur

Ârife ḳısmet olan Hûdan anuñ ıṭlâḳıdur

Menzili a‘lâ vü a‘ẓam hem bulardur bî-gümân

Gel bu kâf u nûnuñ aḥkâmın kemâl-i ‘aşḳa vir

Hem bu dîv ü cinniñ aḥkâmın cemâl-i ‘aşḳa vir

Dü cihânı külli yemîni şimâli ‘aşḳa vir

Ḳancarı kim ‘azm ḳılsañ ẓâhir olsun bî-gümân

Bil senüñ şânıñda Ḥaḳdan nâzil oldı hel cezâ

Sen işidüp bu kelâmı kendüñe ṭut ḳıl cezâ

On sekiz biñ ‘âlemiñ içi muṣaffâ bil Ḫudâ

Kim ki mir’âtında bulmadı anı yoḳ anda cân

Cân u başı terk it ey dil sen de ‘âşıḳlardan ol

Muṣṭafâ şer‘i yolında ṣapma ṣâdıḳlardan ol

Vaṣf-ı tis‘añdan fenâ bul sen daḫı yoḳlardan ol

İlm-i sırdan lî ma‘a’llah bulasın vaḳt-ı zamân

Oḳuram birdür anı bil ḳul hüva’llâhu eḥad

Hem muṣaffâ on sekiz biñ ‘âlem Allâhu’ṣ-ṣamed

Kim bu sırra maẓhar olursa libâsı bir nemed

Ẓâhir ü bâṭın ḳamudan fâriġ-i kevn ü zamân

Lem yelid kimdür anı bildüñ mi ol Ḥayy ü Beḳâ

Ve lem yûled kimse andan ṭoġmayısar muṭlaḳâ

Ve lem yekün lehû küfüven kimse irmez ol Ḥaḳa

Aḥaddur andan umar hep külli şey’ ‘izz ü emân

Ḫvâce-i kevneyn olursañ gel fenâ ḳıl iḫtiyâr

Ḳâl ü ḳîliñ ḳıl ḫayâliñ ‘aşḳ odıyla nûrı nâr

İlm-i tevḥîdiñ ledünnî ma‘nisinden eyle kâr

Kenz-i vaḥdet varlıġından gör nedür alup ṣatan

Cân göziniñ gözliginden ẕât-ı nefsi ara bul

Men ‘aref sırrındadur nâsa devâ’ı yara bil

Añladuñsa bu rumûzı aç gözüñ ey ehl-i dil

Ten dilinden ḳılma güftâr eyleyüp âh u fiġân

Ey Ḫudâyâ vaḥdetiñ bir ḥaddi yoḳ ‘ummân-durur

Çün bu sırra maẓhar olan kâmil-i insân-durur

Fażl-ı Ḥaḳdan dirler aña ṣâḥib-i ‘irfân-durur

Ey dirîġâ işbu sırdan ṭoymadı Ümmî Sinân