İki kaşın arasına çekdi hatt-ı istivâ

İki kaşın arasına çekdi hatt-ı istivâ

Âdeme esmâyı ta'lim etdi ol hatdan Hudâ

İlm-i zâta 'Mustafâ esmâya Âdemdir emîn

İkisinden zâhir olmuşdur ulûm-ı enbiyâ

Zât u esmâ vü sıfât ef'âl ü âsâr cümleten

Her zamânda bir velînin vechine bunlar ziyâ

Secde eyle Âdem'e tâ kim Hakk'a kul olasın

Eden Âdem'den ib'a Hak'dan dahi oldu cüdâ

Gördüler Allah diyeni suretâ olmuş fakîr

Sandılar Allah fakîrdir kendileridir ağniyâ

Kenzi lâ-yefnâ'yı bilmez kandedir illâ fakîr

Bahr-i bî-pâyânı bulmaz etmeyen terk-i sivâ

Ravza-i Hadrâ'yı bilmez Hızr'a yoldaş olmayan

Âb-ı hayvânı bu zulmü görmeyenler sandı mâ

Bil ki seddeyn iki kaş İskender ortasındadır

Cem'ü cem'ü'l cem ile feth oldu ebvâb-ı Hüdâ

Kande bulur Hakk'ı inkâr eyleyen bu Mısrî'yi

Zahir olmuşken yüzünde nûr-ı zât-ı Kibriyâ

Habs içün geldi gelir ıtlâk içün fermân bana

Evveli kahr âhiri ihsân eder sultân bana

Erbaînim çün tamâm oldu dahi on gün geçer

Hatm olur menzil merâtib cân olur cânân bana

Kâbe kavseyni ev ednâ üç yüz ellidir bilin

Doğdu gün mağribden açdı zulmeti sübhân bana

Geldi hak bâtıl firâr etdi dolaştı mağribe

Zâhir oldu gizli sırlar verdi Hak bürhân bana

Oldum İsma'il gibi teslim-i Hak etdi hemîn

Bin iki yüz dahi yetmiş beşde bir kurbân bana

Anladım zebh-i azime bir işâretdir bu koç

Hem beşâretdir gele Yahyâ ile mihmân bana

Halk-ı âlem dediler Mısrî'yi İsâ bir zamân

Dahi bundan özge mâ evhâ dedi Kur'ân bana