Işkuñuñ odına düşüm hâlümi sor iy habîb

Işkuñuñ odına düşüm hâlümi sor iy habîb

Derd-mendem derdüme tîmâr eyle iy tabîb

Her gice sinün cemâlüñ şavkı-y-ıla tâ-seher

İñilerem şöyle kim gül hasretinden andelîb

Senden ırah şem bigi hûn-ı dildür yidügüm

Her kişi anı yir ki ezelden aña olmışdur nasîb

Tapuña irem diyü kapuñda çoh oldum mukim

Dimedüñ bir gün ki n’eyler işigümde bu garîb

Ne aceb yansa yüzüñ şavkı-y-ıla cânum oda

Ola mı pervâneden şem'a düşüp yanmah acîb

Sen baña benden yahın ma'nîde senden ben saña

Gerçi sûretde ırag itdi beni senden rakîb

cûd bigi yanar-iken Ahmedî’nüñ nâlesin

İşiden dir “inne İbrâhîme evvâhün münîb”