Her şeb ruhun gibi bize bir vech ile togar

Her şeb ruhun gibi bize bir vech ile togar Bu şîveyi kamer de güneşden alur satar

Resm-i cefâ vü cevri niçe mahv ide sirişk Sengîn-dilünde olmış o ke’n-nakşı fi’l-hacer

Geldün çü bâga rûy-ı ‘arak-rîz ile seher Reng aldı lâle gül alınup jâle düşdi ter

Hattun irişeliden olupdur füzûn yaşum Agıllanıcak ay ziyâde olur matar

Urdukça seng ‘Âşıka eyler du’â senâ Taşlanmaz ol dıraht ki ol virmeye semer