Gülşende itdi nâz ile ‘arz-ı cemâl gül

Gülşende itdi nâz ile ‘ arz-ı cemâl gül

Kıldı belâlu bülbüli âşüfte-hâl gül

Geldi zuhûra çâh-ı ‘ ademden çıkup yine

Mîzâne girdi Yûsuf-ı Ken’ ân-misâl gül

Döndi safâda encümen-i Mustafâya bâg

Hayl-i şükûfe zümre-i ashâb u âl gül

Câm-ı şarâbı içmez elinde tutar turur

Aşkuñ meyinden oldı meger bî-mecâl gül

Makbûl-i tab’ -ı halk-ı cihân oldı nitekim

Dîvân-ı nazm-ı Husrev-i sâhib-kemâl gül

Bezm-i gam içre olmış iken bâde göz yaşı

Bâg-ı belâda dâg-ı dil-i pür-melâl gül

Lutfuñdan irdi Bâkîye rengîn filoriler

Gûyâ saçıldı meclise bir dest-mâl gül

Açdukça gonca beççe-i bülbül gibi dehân

Aldukça jâle beyzâların zîr-i bâl gül

Bâg-ı cihânda gül gibi handân u hurrem ol

Bezm-i safâda ey şeh-i ferhunde-fâl gül