Gül yüzden ol nikâb ki müşgîn-durur gider

Gül yüzden ol nikâb ki müşgîn-durur gider

Kim ol yüze nazar idenüñ gussası gider

Ay-ıla gün yüzüñden ider nûrı iktisâb

Pes sini gören ay-ıla güni dahı n’ider

Kaşuñ kemânı gamzeñ ohın baña atdı râst

Tîr-i kazâya gör ki kim itdi hedef kader

Nûr isdeyü gözüm yüzüñ itdi-se nazar

Bu bahtı karanuñ neçün oldı demi heder

Sensin gözetdügi giceler bacalardan ay

Hem sensin istedügi günüñ günde der-be-der

Dünyâya hâşa kim ayaguñ topragın satam

Ol gûhere behâ nicesi ola bu meder

Işkuñ yolında küfrdür ikilik Ahmedî

Birlik gerekse varlıguñı aradan gider