Göñül zülfüñ hamına tolaşupdur

Göñül zülfüñ hamına tolaşupdur

Bu sevdâdan belâya ulaşupdur

Gözüme kim seni ister yüz süriyü

Meded irgil ki gark-âba düşüpdür

Yüzüñde hüsni te’kîd itmege-çün

Elifle iki nûn hoş barışupdur

Aceb mi âteşîn oldı-sa âhum

Yüregüm şem bigi dutuşupdur

Ahar her kirpügümden Nîl ü Ceyhûn

Bu kan deryâsı gör nice taşupdur

Sabâ müşg-ile toldurdı hevâyı

Meger kim zülfüñüñ bendin şeşüpdür

Firâkuñda Ahmedînüñ aglamahdan

Elin dutgıl ki su başdan aşupdur