Göñül mürgine ser-tâ-ser cihân bâğın tolandırdum

Ben anı âkıbet bir serv-i bâlâya dolandırdum

Kulağına koyup evsâf-ı âb-ı ‘ârız-ı yâri

Merîh-âsâ dil-i pür-cûşı taşırdum bulandırdum

Uyurmış bilmedüm bülbül-misâl itdüm hezâr efgân

Meded ol çeşmi nergis gonca-i nâzı uyandırdum

Bi-hamdillâh şeb-i gamda berî oldum belâsından

Dil-i pervâne-i pür-sûzı şem‘üm saña yandırdum

5. Gözüm açup göricek ağladum bî-ihtiyâr anı

Yine cûy-i sirişküm ‘Avnîyâ benden boşandurdum

Son Yazılar