Gözümde mevc-i hûn-ı dil degül tugyân-ı âteşdür

Gözümde mevc-i hûn-ı dil degül tugyân-ı âteşdür

Bu cism-i sûz-nâküm keştî-i tûfân-ı âteşdür

Degül gül âşiyân-ı bülbül-i şeydâ tutuşmışdur

Hezârun itdigi feryâdlar efgân-ı âteşdür

Seni bu sûrete koyan gülün aşkıdur ey bülbül

Neye düşse anı yakup kül itmek şân-ı âteşdür

Yirin od itmedük kim vardur erbâb-ı mahabbetde

Semenderler gibi uşşâk da sükkân-ı âteşdür

Başında od yanarken âşıkun Yahyâ yine yanmaz

Ser-i Mecnûndaki kuşlar meger mürgân-ı âteşdür