Gider idim ben yol sıra yavlak uzamış bir ağaç

Gider idim ben yol sıra yavlak uzamış bir ağaç

Böyle lâtif böyle şirin gönlüm aydur bir kaç sıf aç

Böyl’ uzamak ne ma’nidir çünkü bu dünyâ fânidir

Bu fuzulluk nişânıdır gel beri miskinliğe geç

Böyle lâtif bezenip de böyle şirin düzenip de

Gönül Hakk’a özenip de dilek nedir neye muhtaç

Ağaç karır devran döner kuş budağa bir kez konar

Dahı sana kuş konmamış ne güvercin ne hod duraç

Bir gün sana zevâl ere yüce kaddin ine yere

Budakların oda gire kaynaya kazan kıza saç

Yûnus imdi sen bir nice eksikliğin yüz bin anca

Kur’ ağaca yol sorunca teferrüclen yoluna geç

Yûnus