Gel berü ṣarrâf-ısañ gör gevheriñ ra‘nâsını
Ehl-i ‘irfân olmayan bilmez bunuñ ma‘nâsını
Kimse bunda bir kemâle irişüp ḳılmaz hüner
Ṭuta gelmeyince evvelden anuñ sevdâsını
Seyr-i cânân eyleyendür ‘ârif-i bi’llâh olan
Nefsi terk idüp bulandur rûḥuñ âşinâsını
Kimsenüñ göñli sarâyında bulunmaz pâdişâh
Yapmayınca fażl-ı Ḥaḳḳ evvel anuñ binâsını
Her kimüñ başında evvel tâc-ı devlet ḳondısa
Aşḳ içinde bunda anuñ gel gör istiġnâsını
Niçe biñ âdem içinde kâmil insân ḳanda var
Añladuñsa işbu sırdan geç bunuñ ġavġâsını
Kimseler aldanmasun ḳâlû belâ şehrinde kim
Sen umar mısın o yolda azanıñ oñmasını
Şöyle bil kim Ḥaḳ Ta‘âlânıñ işi yañlış degül
Her ne ḳılsa ibtidâ ‘âlimdür intihâsını
Vâḥid ü Ḳahhâr oldur derd anuñ dermân anuñ
Kim ṭuyarsa işbu remzi terk ider da’vâsını
Daḫı bundan içerüden söylerisem bir ḫaber
Maḥv ider ḥayret cihânıñ nûrınıñ żıyâsını
Nâs-ı nâdân arasında gevheriñ ḫôr olmasun
Ey Sinân Ümmî ṣaḳın açma göñül ḫaznasını
Comments