Gark-ı hûn-âb-ı dil etdi dîde-i giryan meni

Gark-ı hûn-âb-ı dil etdi dîde-i giryan meni Anca merdüm kanını tökdüm ki dutdu kan meni

Her taraf yüz gam helâküm kasdm etmiş Tanrıçün Bir dem ey gözden ahan hûn-âbe kıl pinhân meni

Yoh mecâlüm özge gül-ruhsâra sensiz banmağa Öyle kim kılmış gamun öz hâlüme hayran meni

Rûz-i vasi ey gün çeküp bir tîğ minnet koy mana Yohsa minnetsiz helâk eyler şeb-i hicran meni

Gark-ı hûn-âb oldu cism-i hâkisârum ah kim Dürd-veş saldı ayağlara gam-ı devran meni

Penbe-i dâğum nihân etmiş serâser cismümi Kim melâmet kılmaya her kim görüp üryan meni

Bir meh-i bî-mihreem mâ'il Fuzûlî yoh 'aceb Kılsa her yan zerr-nisbet çarh ser-gerdan meni