Fürkatüñde âhum odı evc-i süreyyâya irer

Fürkatüñde âhum odı evc-i süreyyâya irer

Kan yaşum katresi çün mev'ura deryaya irer

Kadrini bilür-ile yüzüñ ü zülfüñi gören

Rûz-ı nev-rûzı bulıban şeb-i yeldâya irer

Uzadu kıssa-durur kim diye saçuñ sıfatın

Hayret içinde kalur her ki bu sevdâya irer

Cân anuñ-ıçun ider kıble senüñ işigüñi

Ki orada yüz süriyen cennet-i me’vâya irer

Lâma döndüm elifini göreli kametüñüñ

Ki belâ-y-ıla irer her ki bu bâlâya irer

Düşdi kân bahrına gözüm dişüñüñ gûher-içün

Her ki gavvâs ola ol lü’lü-yi lâlâya irer

Ahmedî saçlaruñuñ vasfını dile getürür

Anuñ-ıçun nefesi anber-ı sârâya irer