Ey âşıklar ey âşıklar mezhep ü din aşktır bana

Ey âşıklar ey âşıklar mezhep ü din aşktır bana

Gördü gözüm dost yüzünü yas kamu düğündür bana

Ey pâdişah ey pâdişah uş ben beni verdim sana

Genc ü hazînem kamusu sensin benim önden sona

Evvel dahı bu akl u can senin ile asl-ı mekân

Âhır yine sensin mekân uş varıram senden yana

Senden sana varır yolum senden seni söyler dilim

İllâ sana ermez elim bu hikmete kaldım tana

Artık bana ben demeyem kimseneye sen demeyem

Bu kul o sultan demeyem işidenler kala tana

Dost aşka ulaşalıdan dünya âhıret oldu bir

Ezel ebed sorar isen dün ile bugündür bana

Artık bize ya solmaya hiç gönlümâz pas olmaya

Zira Hak’tan gelen avaz savulmaz düğündür bana

Ben aşkından ayrılmayam dergâhından ırılmayam

Eğer benden gider isem senin ile varam bana

Ol dost beni veribidi var bu dünyâyı gör dedi

Geldim gördüm hoş ârâyiş seni seven kalmaz ana

Kullarına va’deyledi yarın uçmak verem dedi

Ol dostların sevindiği yarınım bugündür bana

Bu âh ile bu zar ile bu hikmeti kim ne bile

Bilse dahı gelmez dile tuttum yüzüm senden yana

Sensin bana cân ü cihan sensin bana genc-i nihan

Sendendür assı ziyan ne iş gele benden bana

Yûnus sana tuttu yüzün unuttu cümle kend’ özün

Cümle sana söyler sözün söz söyleten sensin bana

Yûnus