Ey tarîkat düşmeni bil kim nedür bu şerr ü şûr

Ey ṭarîḳat düşmeni bil kim nedür bu şerr ü şûr

Dem-be-dem Allâh diyen ‘âşıḳlara senden ġurûr

Kendüñe maġrûr olup ḫannâsa virdüñ özüñi

Her nefes ḳalbiñde iġvâ eyleyen ol fi’ṣ-ṣudûr

Kibr-ile ṭâ‘at ḳılursın nefsiñe maġrûr olup

Âşıḳa ẓann-ıla baḳduñ cümlesi oldı ḳuṣûr

Nefsiñi emmâreden ḳurṭarmaġa var çâre ḳıl

Ḳılmaya tebdîl aḥsen vechiñi yevmü’n-nüşûr

Vay saña kim ehl-i inkâr zümresinden olasın

Şol ḳıyâmetde yerinden ṭurıcaḳ ehl-i ḳubûr

Ârifiñ ‘ilm-i rumûzın bilmeyen ey bed-fi‘âl

Seb‘a’i seyrân idüp gel gör nedür andan ẓuhûr

Varlıġı terk itmeyince vara irilmez ‘ayân

Sözime ṯâbit-durur İncîl ü Furḳân ü Zebûr

Evliyânıñ nuṭḳına çün lâ diyenlerdür şaḳî

Rehberi Fir‘avn olur ḥaḳḳ-ı Kelîmü’llâh-ı Ṭûr

Dört kitâbıñ ṯâbiti ẕât-ı Hûdur ḥakka’l-yaḳîn

Ey bu tevḥîdden ḫabersiz gey ṣaḳın olma ki dûr

Kendü sırrın bilmeyen virmez ḥaḳîḳatdan ḫaber

Çünki bu yolda delilimdür benüm şîr-i Ġafûr

Nâzil oldı çün anuñ ḥaḳḳında Ḥaḳdan hel etâ

Noḳṭavî dirler aña iren olur ehl-i sürûr

Her kim irdi Seyyid-i Muḫtâra oldur bil veli

Ḳalbine inzâl ider anuñ kelâmu’llâh u nûr

Bu Sinân Ümmî ne söyler remzini añlan ‘ayân

Ey ḫaristân ehli var bu ġafleti terk eyle tur