Ey kemâlım var diyen kanı kemâlıñ kandedür

Ey kemâlım var diyen ḳanı kemâlıñ ḳandedür

Yûsuf-ı Ken‘ân iseñ göster cemâlıñ ḳandedür

Yir ü gök ü ‘arş u kürsî cümle ‘âlem Ḫâliḳıñ

Ey seḫâvet ehliyem diyen nevâliñ ḳandedür

Nice biñ taḫt islerin bir taḫtaya bindürdiler

Tâc u taḫtum var diyen gör mülk ü mâlıñ ḳandedür

Ḫvâceniñ ṣalı öñünce yilişirler ḫvâceler

Nâzıla ten besleyen baḳ noldı ḥâliñ ḳandedür

İlm içinde çoḳ kemâlim var diyü baḥṯ eyleyen

Yarın ol meydâna getür ḳîl ü ḳâliñ ḳandedür

Ey cihânda pehlevânum diyü da‘vâ eyleyen

Dîv-i nefsiñ basmaġa pes getür âliñ ḳandedür

Bir ṭoġansın bunda seni bir şikâre ṣaldılar

Uçmaġa dôstdan yañaya perr ü bâliñ ḳandedür

Niçe biñ ḳand ü şeker ṣâḥibleri ṣaçın yolar

Ṣanki aġzı aġu dolmuş pes zülâliñ ḳandedür

Ey Sinân Ümmî ne ‘aceb ‘âleme daḳ eyledüñ

Çek başıñı ḥırḳaya ey dervîş şâliñ ḳandedür