Ey kemâl issi cihânda çok-durur ehl-i kemâl

Ey kemâl issi cihânda çoḳ-durur ehl-i kemâl

Görmedüm ben kimse ‘aybın görmemek gibi kemâl

Her ne kim ẓâhir olur fi‘l-i ma‘a’llâhı gör

Ġayrı görme her şey’i sen ya celâl ü ya cemâl

Âferin şol şaḫṣa kim aça hidâyetden ḳapu

Maẓhar-ı cân-ı ṣafâdan ola dâ’im bir kemâl

Her meşaḳḳat kim görürsin ‘ind-i Ḥaḳdandur nüzûl

Ḳahr u luṭfuñ ‘illetidür ṭutma sen dilde melâl

Ṣun‘-ıla yüz gösteren ol Fâ’il-i muṭlaḳ-durur

Ehl-i Ḥaḳḳ olan dimezler işbu sözde iḥtimâl

Gör vücûduñ ḥâlini sen ḳılma âfâḳa naẓar

Ḳanḳıdur ġâlib ü maġlûb u yemîn ü hem şimâl

Ârif-iseñ yek naẓar ḳıl ‘âleme Ümmî Sinân

Kimsenüñ aḥvâline sen ḳılma hergiz ḳîl ü ḳâl