Ey Hudâ vaslıñdan ayru baña seyrân olmasun

Ey Ḫudâ vaṣlıñdan ayru baña seyrân olmasun

Vaḥdetiñ meyinden ayru âb-ı ḥayvân olmasun

Aşḳ-ı derdiñ kevṯerinden vir baña âb-ı ḥayât

Vaḥdetiñ şevḳından ayru baña ḥayrân olmasun

Zâhidiñ zühdi beni ‘îdiñe ḳurbân eylemez

Gözime mürşid görinen ‘ayn-ı şeyṭân olmasun

Âbidiñ fikri ‘ibâdet ‘âlimiñ ‘ilm ü ‘amel

Evvel âḫır baña senden ġayrı mihmân olmasun

Sal vücûdum iḳlîmine evvel ‘aşḳıñ mih-terin

Göñlümüñ taḫtında senden ġayrı sulṭân olmasun

Cân dirîġ olmaz belâ dârında ber-dâr eyleseñ

Tek ene’l-ḥaḳ menzilinden ġayrı meydân olmasun

Her kişi bir baḥre ġavvâṣ oldı bir mercân ṣatar

Ḥayretiñ baḥrından âḫar baña ‘ummân olmasun

Ey cefâsın yârınıñ gözine sürme çekmeyen

Key ṣaḳın derdim didügüñ ‘ayn-ı dermân olmasun

Çün ḫayâliñ ḫayme oldı ẓâhir ü bâṭın baña

Derd-i ‘aşḳıñ ḥırḳasından ġayrı sâybân olmasun

Dilde ẕikriñ ḥâlde fikriñ cânıma virdi żıyâ

Ḥüsnüñ envârından âḫar mâh-ı tâbân olmasun

Cân ṭuyaldan bûy-ı vaṣlıñ ḳalmadı artuḳ recâ

Göñlüme gelen gülüñden ġayrı reyḥân olmasun

Ol Ḥabîbiñ Muṣṭafâ devrinde pervâz eyledüm

Derdimiñ dermânı bundan ġayrı devrân olmasun

Çün Sinân Ümmî murâdın buldı dirler bârî vir

Gül yüzüñden ır niḳâbı kimse yalan olmasun