Ey diriġâ sen seni hep ‘âleme yayduñ göñül

Ey diriġâ sen seni hep ‘âleme yayduñ göñül

Böyle her dem bî-ḳarâr olmaḳda ne ṭuyduñ göñül

Gerçi ben senüñle yâr oldum umaram ẕevḳ-ı yâr

Lik sen aġyâra uyarsın baña ḳıyduñ göñül

Ben ne iḳlîm şâhınıñ neslindenem bilmez misin

Sen bu ‘ömrüm cevherin bir kem pula ṣayduñ göñül

Yâr-ıla biliş olursın terkine ḳatlanmaduñ

Ol ḥaḳîḳat yârı terk idüp nice döydüñ göñül

Gözlerem nefsiñ hevâsında ḳanâ‘at bulmaduñ

Cân ġıdâsı ni‘met-i ‘aşḳa neden ṭoyduñ göñül

Ẕikr u tesbîḥ u ‘ibâdet şuġl-ı fi’llâh itmege

Hergiz eşġâl-i fenâda bitmedi ḳayduñ göñül

Nefs-ile aġyâr olup gel cân-ıla yâr ol bugün

Ola kim def‘ ola ẓulmet bulına ayduñ göñül

Ben dürişüp derd-i yârıñ nârına yansam direm

Sen dürişüp cehl-i ẓulmet şâlını geydüñ göñül

Ḫalḳ içinde ehl-i ‘ırżam deyü ġaybet gözledüñ

Ḥaḳ ḳatında niçün ‘ırżım ḫıl‘atın ṣoyduñ göñül

Şuġl-ı dünyâ gelse çâpük merd olursın bi-emân

Şuġl-ı ‘uḳbâya niçün te’ḫîr idüp küydüñ göñül

Çünki sevdüñ mürşidiñ irşâdına olduñ revân

Gel tefekkür ḳıl ne telḳin eyledi şeyḫiñ göñül

Pâdişâhıñ mülkine geldüñ şikâr avlamaġa

İlm ü ‘irfândan ne kesb itdüñ ḳanı ṣayduñ göñül

Ḥaḳ Ta‘âlâ mü’miniñ ḳalbi naẓargâhım didi

Pâdişâhıñ beytine sen div neye ḳoyduñ göñül

Derd-i yârdan ġayrısından fâriġ olup dem-be-dem

Aşḳ-ıla el bir ideydüñ sen de n’olayduñ göñül

Aḳl saña uydurunca ‘aḳla sen uysañ n’ola

Oturup ‘izzet bâġında ḫayme ḳurayduñ göñül

Ben fülân ibn-i fülânam dimege ḥikmet nedür

Gelmeden sen sırr-ı insânsın ezel neydüñ göñül

Hey ne bulduñ aldanırsın ‘îd-ı ṣuġrâ ẕevḳına

Duymaduñ ẕevḳın meger sen ekber-i ‘îdüñ göñül

Niçe bir dem ẕevḳıñi nûş eylesün Ümmî Sinân

N’ola bir dem sükker-i Ḥaḳ câmı ṣunayduñ göñül