Ey bî-misâl-i vâhid hüsnün misâl içinde

Ey bî-misâl-i vâhid hüsnün misâl içinde

Âyinenin göründü bir hûb cemâl içinde

Düşdü kamu heyâkil kâmetine mukâbil

Cümbüşü gösterensin şekl ü hayâl içinde

Bu sanatı kim bilir bu kudreti kim görür

Bu vuslatı kim bulur ceng ü cidâl içinde

Kande bulur isteyen lutfunu ey dost senin

Çün kim anı gizledin kahr u celâl içinde

Mushaf-ıı hüsnüne çün tefe'ül eyledim ben

Burc-ı belâda gördüm kendimi fâl içinde

Tâli'imi yokladım mihnet evinde buldum

Anın için yürürem her dem melâl içinde

Kısmet-i rûz-ı ezel aldı kamu nasîbin

Kimisi buldu râhat kimi nekâl içinde

Bizim de mihnet imiş kısmetimiz ezelden

Kaldı başım anınçün fitne vü âl içinde

Gamsız olan adamı sanma anı âdemî

Hayvândan ol edaldir kaldı dalâl içinde

Ehl-i aşka şâdîlık aşkın gamıdır velî

Şol ayrılık güzeldir ola visâl içinde

Haddin tecellîsine müştâk olur bu cânım

Görmedi çokdan anı şol zülf ü hâl içinde

Mescide varmak ile zevke ereydi zâhid

Kılmazdı da'vâyı ol bu kîl ü kâl içinde

Meyhânede bir kadeh nûş etmeyi vermezem

Bin suğluna sofunun tekyede şâl içinde

Mescid ü meyhâneyi fark eylemem zâhidâ

Göründüm ise ne var hâl ile dâl içinde

Ver serini Niyâzî sırrını verme yada

Nâdâna sırrın veren kalır vebâl içinde