Evvelimde dinmez idi âh u efgânım benim

Evvelimde dinmez idi âh u efgânım benim

Gece gündüz gitmez idi zâr u giryânım benim

Düşdü aşk odu bu câna yakdı kül etdi beni

Kül olunca yanmaz oldu nâr-ı sûzânım benim

Hâr u hâşâk-i enâniyyet yanalı aşk ile

Arş u kürsîden geniş açıldı meydânım benim

Âr u nâmûs şîşesin yerlere çalıp kırmadan

Vech-i Hakk'ı olmadı her yüzde seyrânım benim

Râhat ile istedim vuslatı kahr etdi bana

Derde düşüp ağlayınca güldü cânânım benim

Top ile çevgânı sundu bana cânân lutf ile

Bendedir ammâ görünmez top u çevgânım benim

Hayret-ender-hayrete şöyle düşürdü gönlümü

Şerh olunmaz bu dil ile şimdi hayrânım benim

Âlem-i evvel amâdır hayret andandır bana

Bu vücûdum gaymı örtdü mihr-i rahşânım benim

İbtidâ azm eyleyince bu cihân iklîmine

Bir libâsım yok idi kim örte üryânım benim

Hep birer kaftân verildi dostlarıma hem bana

Anlarım dahi durur eskidi kaftânım benim

Suya vardık halka-i zikre girip dönmez niçin

Ben dönerdim lîk gözden mahfî devrânım benim

Halka bir kez dönmeden ben nice kez devr eyledim

Bilmediler devrimi yanımda yârânım benim

Yâr ile ahd eyledim gâh dağılıp gâh cem olam

Tâ ezel budur anınla ahd ü peymânım benim

Anın içün gâhi cem'im gâh perîşân tâ ebed

Döndü kaldı üstüme cem ü perîşânım benim

Döndürür arşiyyeden her kim haberdar olduysa

Ol duyar ancak Niyâzî ilm ü irfânım benim