Bütün isim ve sıfatlarıyla övülmeye yegane layık olan, bütün mahlukat tarafından hamd edilen demektir. Her türlü hamd Allah’adır. Hamd, yalnızca ve yalnızca Allah’adır.
Hamd edebilmek dahi bir hamd sebebidir. Bize bütün nimetleri veren, bizi kendisine kul eyleyen Rahman’a hamd edebilmek başlı başına büyük bir nimettir. Bize nasıl hamd edeceğimizi O öğretmiştir; El-hamdü lillah/Hamd, Allah içindir. Bir düşünelim nasıl hamd edeceğimizi bilmeseydik, bunca nimete ve varlığımıza nasıl şükredecektik? Ne diyecektik ki bunca verilen lütfun karşılığında bir cevap verebilelim? İşte Elhamdüliiah diyebilmek de hamd edilmesi gereken bir durumdur. Nasıl hamd edeceğimizi bize öğreten Hamîd olan Allah’a hamd ü sena olsun…
Yukarıda bahsi geçen mevzu mühimdir. İnsanlar genellikle şöyle sorarlar: ‘’Allah (haşa) övgüye muhtaç mı da bizden Kendi’sini övmemizi istiyor?’’ El-cevap: Haşa ve kella. Kadîr-i Mutlak bir Yaratıcının, yarattığı herhangi bir şeye muhtaç olması hayal dahi edilemez. Aklı yerinde olan herkes (buna inanmayanlar bile dahildir) bu kaideyi kabul eder. Sonsuz azamet ve kudret sahibi olan Bir Tek Zât’ı İlah olarak düşünüyoruz. Bu vasıflara sahip olan İlahın, herhangi bir şeye muhtaç olmasını düşünmek abestir. Muhtaçsa kadir değildir, azim değildir… Allah Samed’dir. Hiçbir şeye muhtaç olmadığı gibi kullarının hamdine de muhtaç değildir. Hamdetmeye kul muhtaçtır. Bizi varlığa getirip de Kendi’sine kul eyleyen Allahü Zülcelal’e nasıl hamd edeceğimizi bilmediğimizi bir düşününüz… Bu mahcubiyetle ve eksiklikle nasıl yaşardık. O zaman bizlere ‘’Elhamdülillah’ kelimesini nasip ettiği için de Allah’a hamd ü sena ederiz.
Şöyle hamd edermiş arif olanlar: ‘’elhamdülillahi alâ külli hâl sivel küfri ved-dalâl’’ Yani ‘’küfür ve dalelet haricinde her halime şükürler olsun’’. Küfür ve delalete şükredilmez, tevbe edilir. Geri kalan hallerde ise muhakkak şükredilecek bir şey vardır.
‘’İnsanlara teşekkür etmeyen Allah’a da şükretmez’’ diyor Rahmeten lil Alemin (sav). İnsan insan ile sınanır. Bu hadis-i şerîften de birçok manayı elde edebiliriz.
Kula düşen; Rabbine hamd ü sena etmesidir. Hamd ü sena edebilme nimetine de hamd ü sena etmesidir. Kullardan övgüye layık olan kamil ve şerefli kişiler hamid olabilirler. Ancak kul asla mutlak manada Hamîd olamaz. Mutlak Hamîd yalnızca Allah’tır. Her türlü kusurdan münezzeh olan ve sonsuz övgüye layık olan yalnızca O’dur.
Kaynakça;
Esmâ Notlarının kaynakçası için Bkz: Esmâ'ül Hüsnâ Notları: Giriş
コメント