Dil degüldür kafes-i cismüme bülbül kodılar

Dil degüldür kafes-i cismüme bülbül kodılar

Dâglar anlamanuz yer yer ana gül kodılar

Zülf kim başına sultân idi pâ-mâlün olup

Sana kul eylediler adını sünbül kodılar

Gördiler zülf-i siyâhun hevesin her yirde

Dil-rübâlar da o sevdâ ile kâkül kodılar

Bir benefşe koyalum şîşeye çün kim komaduk

Ne gül ü lâle ne sünbül ne karanfül kodılar

Sabrunı gâret idüp aldılar eşk-i çeşmün

Sende Yahyâ ne tecemmül ne tahammül kodılar