Dil bir cevân-ı nev heves-i dilrübâ bilir

Dil bir cevân-ı nev heves-i dilrübâ bilir

Vasf edemem lisân ile ancak Hudâ bilir

Ammâ o denli tıfl-ı nevâmûz-ı nâz ki

Ne âdet-i cefâ vü ne resm-i vefâ bilir

Çeşmi o denli mest iken erbâb-ı dil yine

Müjgân-ı hûnfeşânını sehm-i kazâ bilir

Yâ bilmesin mi ârif olan ki kazâ dahi

Her bir nigâh-ı germini hâzır belâ bilir

Gelsin benimle var ise meydâna Nefî’yâ

Bir böyle tarz-ı tâze vü nâdir edâ bilir

Nef'î