Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş

Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş

Sağım solum gözler idim dost yüzünü görsem deyü

Ben taşrada arar idim ol cân içinde cân imiş

Öyle sanardım ayriyem dost gayrıdır ben gayrıyem

Benden görüp işideni bildim ki ol cânân imiş

Savm u salât u hacc ile sanma biter zâhid işin

İnsân-ı kâmil olmağa lâzım olan irfân imiş

Kandan gelir yolun senin ya kanda varır menzilin

Nerden gelip gittiğini anlamayan hayvân imiş

Mürşid gerekdir bildire Hakk'ı sana hakke'l-yakîn

Mürişidi olmayanların bildikleri gümân imiş

Her mürşide dil verme kim yolunu sarpa uğradır

Mürşidi kâmil olanın gâyet yolu âsân imiş

Anla hemân bir söz durur yokuş değildir düz durur

Âlem kamu bir yüz durur gören anı hayrân imiş

İşit Niyâzî'nin sözün bir nesne örtmez Hak yüzün

Hak'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş

Son Yazılar