Dem-i vasluñ irişse çeşm-i ‘âşıkda bükâ artar

Dem-i vasluñ irişse çeşm-i ‘ âşıkda bükâ artar

Sular tugyân ider evvel bahâr oldukça mâ artar

Kıyâs eyler mi Nîl-i Mısra ol Yûsuf-likâ yaşum

Anuñ mikyâsı yokdur turmaz ol mâ dâ’imâ artar

Bu nûh dûlâbı gerdân eyleyen seyl-âb-ı eşkümdür

Yaşum ser-çeşmesinden bahs idersem mâ-cerâ artar

Sular çaglar tuyûr âvâzesinden kûhsâr iñler

Bahar eyyâmıdur şimden girü şît u sadâ artar

Güzellik burcına bir mâh-ı nevdür ol hilâl-ebrû

Çerâg-ı hüsnine günden güne turmaz ziyâ artar

Dil-i dervîş-i dil-rîşüñ du’ â-yı subhgâhından

Belâlar eksilür câh u celâl u kibriyâ artar

Toyılmaz hv ân-ı ihsâna kanâ ‘at gelmez insâna

Kerem gördükçe ey Bâkî gedâlardan recâ artar